felicitation

سلام به عزیزان گوشه جگری(یارا جونم کی میای دلم تنگیده)

عزیزانم شما همه مستجاب الدعوه بودیم من خبر نداشتم؟؟؟؟

ممنون از همه دعاهاتون.من الان شدیدا در حال اسباب کشی هستیم.

یعنی در واقع من الان وسط اسباب اثاثیه ای که جمع کردم دارم یه کارایی شبیه زندگی میکنم که بیشتر به در راستای رستگاری بودن نزدیکه تا زندگی.

بالاخره من و علی دیروز رفتیم ایمیگریشن آفیس.

چیزی بود در حد شب اول قبر که سوالاش هم در دسترس هستش میتونی بری تو سایتش و سوالاش رو داشته باشی.

.....(به دلیل ناموسی بودن از گفتنش خودداری میکنم)ومنکر که فقط منکر با ما صحبت کرد.

یه خانم سیاه پوست بود کلی حرف و نقل وسخن شد.

تمام مدارک من فقط ترجمه و کپیش بود که اول گفت تا اصلش نباشه نمیتونم براتون کاری کنم که من براش توضیح دادم که باباجون من تعهدم که تموم شد از ایران اومدم و این ترجمه و کپی ها هم به مدد همت بالای مامانمه که در خدمت به خلق دست دکتر رو از پشت بسته.

خلاصه که من یک ساعت حرف میزدم.کلی به خودم و فرانسم معتقد شدم.

علی بیشتر اینگلیش حرفید.

خانمه بهش کفت شما امتیاز بالایی به خودت دادی در اینجا من وارد عمل شدم گفتم نروس شده بچم خوب.

بعد ازش پرسید چرا کبک که علی خیلی جالب بهش جواب داد.

در آخر خواهرمون گفت آبجی شما خوب صوبت میکنی.

من گفتم بزرگوارین.

گفت آقاتون بهت امتیاز ۱۱ داده.گفتم کوچیکیم.

گفت من خودم از این تیریبون بهت ۱۲ میدم که حالشو ببری.(۱۲ معادل فرانکوفون میباشد.)

دیگه آفا دست و سوت برا سارای دردسر سازتون فراموش نشه.

دیگه از آفیس که اومدیم بیرون علی که خیلی خودداره همیشه دامن از کف بداد و چند عدد بوسه آبدار داد.

من خودم هم در حال پرواز بودم........

فقط میتونم بگم خدا رو شکر برا همه چی.

و اما در آخر:

در چنین روز خجسته ای بود که ما قدم بر این دار فانی نهادیم و دردسر رو به عالم وآدم هدیه نمودیم.باشو که خدایمان قبول کند.